Maar niet getreurd er waren toch weer enthousiaste mensen om te wilgen knotten en ook om de ijsvogelwand een opkikker te geven. Dit doen we in december en in januari dat opknappen omdat de ijsvogels soms al in februari op zoek gaan naar een mooie wand. Er is wel sprake van overleg met een andere club mensen om een wat robuustere vorm aan de ijsvogelwand(en) te creëren- dit verhaal krijgt dus een staartje.
We dronken eerst koffie in de overkapping (die open zou blijven maar toch op slot gedaan werd waardoor er consternatie was waar de gereedschappen dan heen moesten maar een aantal crea oplossingen zijn gevonden) en de moedigste van ons allen hees zich in een waadpak om de ijsvogelwand te gaan doen. Uiteraard alles op meer dan voldoende afstand en ook de waadpakker stond alleen in de sloot met een toezichthouder op de kant.
Er werden toch weer een hele hoop wilgen van hun takken ontdaan, de wilgen zijn gestipt zodat als de sportbeheermannen gaan zagen ze precies weten welke nog moeten, soms hebben wij alleen de opschottakken aan de zijkanten weggehaald en soms alleen de iets gemakkelijkere takken- wij werken uitsluitend met handzagen en grote kniptangen maar soms zijn de takken gewoon weg veel te dik voor handzagen.
Het bleef de hele ochtend een beetje mistig, druiliger af en toe een buitje en dat is niet fantastisch klusweer maar aan de andere kant zijn er dan minder wandelaars, helaas lag er wel veel niet opgeruimde hondenstront die we maar onder stapels bladeren verscholen zodat we er niet massaal in gingen staan. Toch ook leuke mensen die vragen of ze wat takken mogen mee nemen: dat is helemaal prima alleen sleepten wij ze niet meer naar de driehoek. Ten eerste omdat het best een vervelende klus is dat slepen maar ook omdat we de vorige keren zagen dat er van onze mooie bergen een pittige puinhoop werd gemaakt door mensen die persé de onderste takken mee wilden nemen. Nu mogen ze bij de boom uitzoeken!
De foto van de ijsvogel is van de camera op mijn steiger thuis, steeds zagen we hem (ja hem!) en omdat we te langzaam waren voor een foto hebben we er even een wildcamera opgehangen. Met dit leuke resultaat.
Aan het einde van dit bijzonder merkwaardige jaar wil ik jullie allen even bedanken voor toch iedere keer weer die inzet voor de mooiste sportparken, we hebben heel veel klussendagen gedaan- niet alleen de geplande dagen maar ook een aantal extra dagen en iedere keer weer was iedereen enthousiast en hielden we ons aan alle maatregelen die in deze tijd noodzakelijk zijn. Sommige klussen zijn door corona anders gegaan- we startten ons vlindertelseizoen met gesloten hekken (gelukkig werd daar een oplossing voor gevonden) maar dingen als de bankjes schilderen, een vleermuisexcursie en de poel uitdiepen: dat is dit jaar niet gelukt. We hopen dus maar dat we volgend jaar door wijsheid van velen toch weer kunnen klussen en ook kunnen verzamelen in het beheergebouw want zo’n getopte wilg als bijzettafel is leuk maar ook onhandig! Leuk om te weten is dat we van de week een wandeling hebben gehad met de makers van de film ‘de Wilde Stad’ en dat misschien de sportparken een deel van een nieuwe documentaire over bodemleven in de stad gaan zijn.
Het ga jullie goed en we zien elkaar op de volgende klussendag of op een ander moment in de mooiste sportparken!